Uzaydaki garip bir cisim 1988'den beri kabaca her yarım saatte bir yanıp sönüyor

Gökbilimciler sürekli olarak kozmosla ilgili mevcut anlayışımızın sınırlarını zorlayan keşifler yapıyorlar. Bununla birlikte, bazen tüm açıklamalara meydan okuyan nesnelerle karşılaşırlar, örneğin bir pulsara benzeyen ancak bilinen tüm örneklerden önemli şekillerde farklı olan ve belki de tamamen başka bir şey olan bir radyo sinyali gibi.

Yakın zamanda yayınlanan bir çalışma, Dünya'dan en az 35 yıldır gözlemlenebilen garip bir yarı düzenli radyo sinyalini tanımlıyor. Özellikleri bilinen evrendeki en uç nesnelerden bazılarına benziyor, ancak hiçbiriyle mükemmel bir şekilde eşleşmiyor.

Bilim insanları GPM J1839-10 olarak adlandırılan bu nesneyi galaktik düzlemde geçici sinyalleri (kısa süreliğine belirip kaybolan radyo kaynakları) gözlemlerken fark ettiler. En yaygın olarak bilinen türlerden biri, bilimin bildiği en şiddetli ölü yıldızlardan biri olan pulsar adı verilen bir tür nötron yıldızıdır.

Bir nötron yıldızı, son derece büyük bir yıldızın merkezinde füzyon reaksiyonları durduğunda, kendi ağırlığı altında çökerek kabaca bir şehir büyüklüğünde ancak bir gezegenden milyonlarca kat daha ağır bir nesneye dönüşmesine neden olur ve yoğunluğu bir kara deliğe dönüşme sınırında yer alır. Manyetik kutuplarından son derece güçlü radyo dalgası ışınları yayma eğilimindedirler ve yıldızın son derece hızlı dönüşü nedeniyle Dünya'dan bakıldığında hızla yanıp sönüyor veya "nabız atıyor" gibi görünürler, bu nedenle pulsar kelimesi kullanılır.

Ancak GPM J1839-10'un ritmi çok daha yavaştır. Sinyali kabaca her 22 dakikada bir tekrar ediyor gibi görünüyor ve her bir patlama 30 saniye ile beş dakika arasında sürüyor. Normal pulsarlar saniyede yüzlerce kez dönebilir.

Ayrıca bu kaynağın örüntüsünün en azından 1988'e kadar uzanan radyo arşivlerinde tutarlı bir şekilde ortaya çıkması ve o zamandan beri çoğunlukla analizden kaçması da dikkat çekicidir. 2020'de ve bu yılın Ocak ayında GPM J1839-10'dan bahseden makaleler, bunun ultra uzun bir darbe periyoduna sahip son derece nadir bir mangetar türü olabileceğini öne sürüyor. Magnetarlar, evrendeki en güçlü manyetik alanı yayan bir başka nötron yıldızı türüdür - tipik bir nötron yıldızından 1.000 kat ve Dünya'nın manyetik alanından bir trilyon kat daha güçlüdür.

Bu nesne her ne ise, yıldızların yaşam döngülerinin son aşamalarına ilişkin mevcut anlayışımızı önemli ölçüde etkileyebilir.