1940’ta kurulmuştu Köy Enstitüleri. Ağa babaların hoşuna gitmedi, köy çocuklarının okuması, yükselmesi. 1954’de yıkıverdiler…

Ben,1965’te bu okulun süreri olan Düziçi İlköğretmen Okulunu bitirdim. Köy çocuklarının elinden tutan bir okul bu. Böyle bir okul olmasaydı okuyamayacaktım!

Okulun temeli, Lütfi Dağlar’ın girişimiyle Adana-Yüreğir-Güneşli Okulunda Eğitmen Kursuyla atıldı.

Askerliğini çavuş onbaşı olarak bitirmiş olanlar eğitmen kurslarına alındılar. Yetiştirildiler. Üç yıllık köy okullarına eğitmen olarak atandılar… Öyle bir çalıştılar ki unutulmaz anılar bıraktılar…

Lütfi Dağlar, eğitmen kursunu Haruniye Alman Binası’na taşıdılar. Orada çalışmalarını sürdürdü. Ardından köy okullarına öğretmen yetiştirmek için, 17 Nisan 1940’ta Köy Enstitüleri kuruldu. Bu sayı 21’e yükseldi. Artık herkes, kendi mektubunu kendi dilekçesini yazıyordu, kendi savunmasını kendi yapıyordu…. Köy ağaları bundan da hoşlanmadılar…

Kent ağalarıyla birleştiler bu okulları yıktılar.

85 yıl geçmesine karşın bu okullar unutulmadı…anılıyor, söyleniyor, aranıyor! Sürseydi okur yazarlık oranı yüzde yüz olacaktı. İşsizlik diye bir sorun olmayacaktı. Hele terör denilen şey hiç olmayacaktı!

Köy çocukları kendi işlerini kendileri görüyor, kendi okullarını kendileri tamir ediyorlar; gereğinde yenisini yapıyorlar. derinlemesine öğreniyorlardı derslerini. Spor alanında, güreş alanında, halk oyunlarında… unutulmaz başarılar sunuyorlardı…

19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı’nda birincilik alıyorlardı; bayrağımızın göklere, en tepeye çekilmesini sağlıyorlardı.

Köy Enstitülerinin kuruluşunun 85. Yıldönümü kutlu olsun.