Eskiden ayakkabılar şu an olduğu gibi makinelerde değil, tamamen insan emeği ve gücüyle insan ellerinde şekil alırdı. Makineleşmeyle beraber el emeğine olan gereklilik azaldı. Bu mesleğin Adana’daki son temsilcilerinden Süleyman Küçükgöz, mesleğin geçmiş ve şimdiki haliyle ilgili bilgiler verdi.
CANSU ERSOY (İLKHABER)- Teknolojinin gelişmesi ve makineleşmeyle beraber çoğu meslek ya yok oldu ya da yok olmanın eşiğine geldi. İnsan gücüne olan gerekliliğin azalmasıyla ayakkabı yapımıyla uğraşan kişilerin de meslekleri tehlike altına girdi. Adana’da da bu işin son temsilcilerinden olan Süleyman Küçükgöz, kendisiyle ve mesleğiyle ilgili bilgiler verdi. Küçükgöz, 70 yaşında olduğunu ve 1960 yılından beri bu işle uğraştığını söyledi. Küçükgöz, babasının isteğiyle daha çocukken bu işe başladığını kaydetti ve “Rahmetli babam meslek sahibi olayım diye beni okutmadı. Mesleği erkenden öğreneyim diye beni çırak olarak birinin yanına verdi. O yıldan beri de bu mesleği yapıyorum. Eskiden ayakkabının baştan sona her şeyini biz yapardık ama artık sadece ayakkabıların kesimiyle uğraşıyorum. Bir zamanlar atölye de açtık ama yürütemedik. Emekli olana kadar çalıştık, emekli olduk ve hala da çalışıyoruz” dedi.
“İNSANLAR AYAKKABI ALDIĞINDA ONA GÖZÜ GİBİ BAKARDI, BİR YERİNDE BİR ŞEY OLDUĞUNDA YAPTIRIRDI, HEMEN ATMAZDI” Eskiden ayakkabıcılık mesleğine çok değer verildiğini, ancak günümüzde bu değerin azaldığını belirten Küçükgöz, “Eskiden bir çift ayakkabı 10 Liraydı. O zamana göre pahalıydı, ama değerliydi. İnsanlar ayakkabı aldığında ona gözü gibi bakardı, bir yerine bir şey olduğunda yaptırırdı, hemen atmazdı. Şimdi bir çift ayakkabı bin Lira. Ama çok kalitesiz ve dayanıksız. Her şey sahteye döndü, insanlar eşyalarına eskisi kadar kıymet vermiyor” sözlerini kaydetti.
SEKTÖR FABRİKALAŞINCA MESLEK BİTME NOKTASINDA Şu an çok fazla ayakkabı yaptıran kalmadığını bildiren Küçükgöz, konuşmasının devamında şunları söyledi: “Ayakkabı yaptıran olmadığı gibi yapan da çok fazla yok artık. En son kuşak biziz. Bizden sonra kimse ayakkabı yapamaz. Eskiden her şey el emeğiyle yapılırdı şimdi makineleşti. Ben de artık çok bir şey yapmıyorum, yapamıyorum da. Emekliyim. Şu an sadece ayakkabıların üstlerinin kesimini yapıyorum. Fazlasını yapacak gücüm yok yanımda çırak da olmadığı için. Pek çırak olarak gelen olmuyor, gelenlerde de öğrenme isteği olmuyor. Yani bu meslek bir nevi bitti. Fabrikalaştı.”
“BU MESLEK SAYESİNDE 3 ÇOCUK OKUTTUM” Eskiye göre artık yaptığı pek bir şey olmadığından söz eden Küçükgöz, “Bu meslek sayesinde 3 çocuk okuttum. Onlar benim hala çalışmama sitem de eder ‘Neden hala çalışıyorsun bırak artık’ derler. Ama ben evde boş oturmayı sevmiyorum. Bir süre daha devam etmek istiyorum. Çok zor ve çok uğraştırıcı bir meslek. Kimyasallarla içiçe çalıştığın bir meslek. Ama ben her şeye rağmen mesleğimi seviyorum” dedi.